Foto: H. Sleebus
Op 27 april stelde Lotte in de Commissie Mobiliteit een vraag aan Minister Van den Brandt over het noodnummer van de MIVB en de strijd tegen onveiligheid in het openbaar vervoer. Lees hieronder haar vraag.
De veiligheid van de Brusselaars in de openbare ruimte verhogen, is een prioriteit. In de commissie Gelijke Kansen werken mijn collega's en ik naarstig aan het thema. Uit de cijfers, die door onderrapportage nog maar het topje van de ijsberg zijn, blijkt dat onveiligheidsproblemen op het openbaar vervoer een groot deel van de onveiligheid in de openbare ruimte uitmaken.
Er zijn mensen die uit angst voor grensoverschrijdend gedrag, aanranding of agressie de keuze voor het openbaar vervoer zelfs niet meer maken. In Brussel zou iedereen op ieder moment en vanuit iedere locatie met een gerust hart het openbaar vervoer moeten kunnen nemen. De MIVB beschikt over veel camera's en personeel in de stations. Meer nog, de MIVB beschikt over een eigen noodnummer: 1707. Dat noodnummer is in het leven geroepen om gebruikers de gelegenheid te geven verdachte voorwerpen en gedragingen te melden.
Het gratis oproepnummer 1707 is de klok rond beschikbaar. Via dat nummer komt de reiziger in contact met een callcenter waarvan het personeel is opgeleid om op dit soort oproepen te beantwoorden en de nodige informatie onmiddellijk aan de betrokken diensten door te geven. Hoeveel oproepen zijn er sinds de start van het callcenter geregistreerd? Om welke redenen werd het noodnummer gevormd?
Op de website staat dat het personeel van het callcenter is opgeleid om zulke gesprekken te voeren. Werden de opleidingen al aangepast aan de geregistreerde hulpvragen? Krijgen de callcentermedewerkers ook opleidingen over grensoverschrijdend gedrag, seksuele intimidatie en andere vormen van agressie? In welke straal rond een station of bushokje is de dienst bereikbaar?
Net zoals bij andere noodnummers voelen burgers de nood om minder opvallend melding te kunnen doen. We zien bijvoorbeeld dat slachtoffers van intrafamiliaal geweld vaak geen hulp kunnen vragen door huiselijke controle. Maar ook in de openbare ruimte kunnen situaties escaleren wanneer iemand ostentatief een noodnummer belt. Een telefoonnummer alleen volstaat dus niet.
Het versturen van een sms of het feit dat er iemand meekijkt op een camera, kan een veilig gevoel geven en de veiligheid verhogen. Het kan ook helpen om sneller in te grijpen. Hoe eenvoudiger en veiliger melden wordt, hoe meer mensen we kunnen helpen en hoe meer we de ‘dark numbers’ kunnen bestrijden en een gerichter beleid kunnen uitwerken. Zal de 1707-dienst verder in die zin worden ontwikkeld?
Lees het volledige verslag met het antwoord van de Minister hier.
